that very thing...

It's been four years since I left cebu. How I really missed the place, beauty, culture and people as well. Four years na din akong nawalan ng trabaho and can't imagine na ang sister ko ngayon ang nagpapakain sakin dito. Nilunok ko na lang pride ko kasi wala din naman akong magagawa e. Pero sa blessing ni Lord and pinagbigyan nya ako ulit na kumita ng pera. I thought hindi na ako makakakita pa or I'll swallow my laway ulit at lalapit sa Tita ko na nagbibigay ng trabaho. Sabi ko nga, kapag wala talaga magtry akong mag-abroad kaso ang nasa isip ko kung paano ko maiiwan ang nephew ko, e sa akin humahabol 'to at ako ang kinikilalang ina ng bata. And kung mag-abroad man ako, wala naman akong gagamiting pamasahe ko sa eroplano. Ang hirap din. Sa ngayon dalawa work ko. Isa bigay ng friend ko sa cebu and the other well...sa kapatid ko. To tell you guys, ayako sanang tanggapin yung sa kapatid ko pero wala din akong magawa kasi kaylangan ko din ng extra pang income. May gusto kasi akong iregalo sa sarili ko for this coming christmas. I do hope na matupad ko yun kasi college pa ko gustong-gusto ko talaga magkaron nun. Hint: It's tangible. hahaha On my own simple way, I wish makuha ko ang gusto ko, ang matagal ko ng inaasam..na masasabi ko na nakuha ko siya sa sarili kong pera.